Sinterklaas veroorzaakt bedplassers!

He,he, Sinterklaas is weer terug naar Spanje en de middenstand is er weer aardig op vooruit gegaan dit jaar. Rond deze feestdag krijg ik het ook altijd weer wat drukker in de praktijk. En wel met bedplassers. Veel kinderen zijn namelijk bang voor Sinterklaas en Zwarte Piet. Kinderen, die al tijden zindelijk zijn, gaan rond deze dagen – tot grote schrik van hun ouders -spontaan weer in hun bed plassen. Meestal is dit dan een aanleiding om het ware verhaal rond de Goed Heiligman uit de doeken te doen. Zelf ben ik niet zo’n voorstander van dit feest (waarschijnlijk zelf ook getraumatiseerd door de Sint!) omdat het zo wordt uitgemolken. Natuurlijk zijn niet alle kinderen angstig voor Sinterklaas, maar het is toch vreemd dat een kinderfeest – dat leuk zou moeten zijn – zoveel spanning met zich meebrengt dat sommigen weer gaan bedplassen.

Kijk ik naar mijn eigen dochter van 2 ½, niet echt bang aangelegd, dan moet ik zeggen dat haar allereerste contact met Zwarte Piet niet geweldig was. Van de zakjes strooigoed die naar de kinderen werden gegooid, kwam er één vol tegen mijn dochters hoofd aan. Piet probeerde het nog goed te maken maar dit mocht niet baten, hij kon geen goed meer doen! (Gelukkig is ze nog niet zindelijk…) Niet alleen Sinterklaas zorgt voor bedplassers natuurlijk en meestal worden kinderen vanzelf wel weer zindelijk of met een beetje hulp van papa en mamma. Als kinderen rond de leeftijd van zes jaar of ouder zijn, kan het medisch gezien echter wat zorgelijker worden.

Om een voorbeeld te geven: twee jaar geleden kwam een jongetje onder behandeling die door de spanning van de Sint weer in bed was gaan plassen. Na een aantal acupunctuurbehandelingen was het probleem opgelost en daarna had hij – nog steeds gelovend in de Sint – geen vochtige activiteiten meer ’s nachts. (Deze column is natuurlijk geen pleidooi om Sinterklaas af te schaffen, maar voor sommige kinderen zouden we het misschien wat minder spannend moeten maken). Onlangs kwam het probleem bedplassen toch weer om de hoek kijken. Het mannetje liep samen met oma door Rotterdam waar een junk op hen afkwam om geld te vragen voor een slaapplaats. Oma wuifde de junk weg en er was schijnbaar niets aan de hand. De volgende nachten plaste het jongetje weer elke keer in bed. Er werd weer een afspraak gemaakt voor een acupunctuurbehandeling en ik voelde op de pols – één van de diagnosemethodes binnen de acupunctuur – dat er angst bij het jongetje aanwezig was. Dit vertelde ik aan zijn moeder, maar die kon het niet plaatsen. Later in de auto naar huis vertelde het jongetje wat hem samen met oma was overkomen. Blijkbaar had het voorval enorme indruk op hem gemaakt en was dit de oorzaak van het bedplassen. Gelukkig was het probleem weer snel hersteld.

Natuurlijk is angst niet de enige reden waardoor kinderen weer gaan bedplassen. Het strekt echter te ver om daar in deze column dieper op in te gaan. En nu op naar oud en nieuw, afwachten wat de knallen gaan doen!